Szanowna Pani Marszałek! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Choroba onkologiczna czy rak - to są słowa, których nikt z nas nie chciałby usłyszeć o sobie, czy też o swoich bliskich. Szacuje się, że w tym roku usłyszy je 200 tysięcy Polek i Polaków, a w przyszłym orku może być ich jeszcze więcej. Używając nomenklatury wojskowej: czas się zbroić. Krajowa Sieć Onkologiczna miała być systemem, który usprawni ścieżkę leczenia dla pacjentów onkologicznych, ponieważ dla nich jasna i skuteczna ścieżka leczenia jest sprawą fundamentalną. Tu liczy się każdy dzień.
Wszyscy jesteśmy zgodni, że potrzebujemy dobrego rozwiązania systemowego, że tworzona od wielu lat ustawa o Krajowej Sieci Onkologicznej, mimo wszystkich mankamentów, musi być przyjęta. Konieczne jest jednak jej doprecyzowanie i wprowadzenie pewnych poprawek, co przesunie w czasie jej wprowadzenie. Nie można jednak tego czasu zmarnować i po zasugerowanych przez komisję poprawkach i dalszych pracach Krajowa Sieć Onkologiczna spełni swoją podstawową rolę – przyspieszy diagnostykę oraz zapewni chorym leczenie na najwyższym poziomie.
Mankamenty. Analiza opieki onkologicznej we wszystkich regionach kraju, którą właśnie przeprowadza Ministerstwo Zdrowia to krok w dobrym kierunku. Zwiększa rolę leczenia blisko domu, a ustawa Krajowej Sieci Onkologicznej wyklucza małe podmioty, które nierzadko spełniają rolę bieżącego kontaktu dla chorego. Brakuje też infrastruktury informatycznej i nie jest ona przygotowana na wejście w życie nowych przepisów. A bez nowelizacji siedem i pół tysiąca pacjentów onkologicznych zostałoby bez opieki, a 259 szpitali wypada z sieci i nie mogłoby leczyć chorych na raka. Trzeba to poprawić, ponieważ poza leczeniem operacyjnym kluczowa w terapii nowotworów jest konsekwencja, która w efekcie przyczynia się, jeśli nie do wyleczenia, to do zwiększenia komfortu życia z chorobą. A przy dzisiejszym rozwoju medycyny, może to pozwolić na wprowadzenie nowych form terapii.
A jeżeli chodzi o onkologię, to wydłużenie życia jest wysoką stawką i nie możemy jej pomijać. Przy projektowaniu tej ustawy doszło do pewnych zaniedbań, o których muszę wspomnieć, chociażby po to, abyśmy wiedzieli co należy poprawić. 130 mln zł wydano na pilotaż, który wczoraj podczas Komisji Zdrowia przewodnicząca Ogólnopolskiej Federacji Onkologicznej nazwała tajemniczym dokumentem. Nikt nie wie jaki był jego efekt i jak on wpłynął na kształt omawianej ustawy. Wiemy, że jego wyniki opublikowano w październiku, a ustawę napisano w marcu, tak więc jego wyników w niej nie uwzględniono. Strona społeczna nie otrzymała dokumentów, o które wnioskowała w ramach informacji publicznej, a pacjenci nie wiedzieli często, że biorą udział w pilotażu i tylko 30 procent z nich wypełniło ankiety.
W ustawie zabrakło też miejsca dla podmiotu kluczowego - pacjenta. Chciałabym zwrócić też uwagę Ministerstwa Zdrowia na dwa szczególne aspekty, których musimy dopilnować w czasie, w którym wysoki Sejm da nam na wdrożenie tych zmian. Po pierwsze, profilaktyka i jakaś jej forma powinna zostać włączona w ustawę. Jeśli mamy do czynienia z 200 tysiącami zachorowań na raka rocznie, to są to liczby, przy których należy bić na alarm! Wiemy dobrze jaki wpływ ma profilaktyka i jaki ma wpływ na cały system ochrony zdrowia i jego funkcjonowanie. Mówię to jako pielęgniarka, która niejedno w tym obszarze widziała. Po drugie, nowe standardy, o których wczoraj podczas komisji wspomnieli przedstawiciele strony społecznej, to min. wprowadzenie fizjoterapii na każdym poziomie opieki onkologicznej. Faktycznie to jest standard wysokiej jakości opieki, której dobre rezultaty mierzalne są i znane. Dlatego mocno wspieram postulat włączenia fizjoterapii do Krajowej Sieci Onkologicznej.
Klub Lewicy poprze nowelizację ustawy i przesunięcie terminy wdrożenia Krajowej Sieci Onkologicznej to dnia 1 kwietnia 2025 r. Dla dobra pacjentów i nas wszystkich.
Joanna Wicha, posłanka
Sejm, 21 lutego 2024 r.
Sprawozdanie Komisji o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej